Leselukke - bokbloggen min

Men den som forteller, bør vite forskjellen, selv om han også vet - og det er alle fortellingers innerste kjerne - at ting slett ikke er usanne fordi om de aldri har hendt. Tor Åge Bringsværd har alltid halde fast på at ting ikkje er usant sjølv om det aldri har hendt. Myter og forestillingar kan ha like mykje sanning og innsikt i seg som den sosialrealismen han har protestert mot heile livet. Slik er det framleis. "Når du minst venter det" kallar han for ein fragmentroman. Og kanskje er den det for boka er full av små forteljingar og perler. Alle som lengter hjem, lurer seg selv. For det finnes ikke noe annet hjem enn din egen kropp, den du alltid sleper med deg. Vi er på 1300-talet. Pietro, tenaren til Marco Polo, er blitt ein eldre mann. Han bur no i Yazd, ein persisk ørkenby. Han høyrer ikkje til her, men hamna her tilfeldig. Han er ein uyghur . I Yazd er dei fleste muslimar, men det er ei lita gruppe som tilhøyrer ildfolket. Eit folk han kan søke ly hjå. I denne

Antoine Compagnon har skrive bøkene "En sommer med Montaigne", "En sommer med Proust" og "En sommer med Baudelaire". Bøker som har fått mykje skryt, men som eg må innrømme framleis ligg og ventar på ein sommar der framme. Boka "Digital melankoli" er innlegg han har hatt i Huffington Post . Her filosoferer han over krykkene sine. Det vil seie alle dei digitale dubbedingsane han er avhengig av og korleis dei pregar livet og heile den digitale verklegdomen vi lever i. Treng vi intuisjon i denne digitaliserte verda? Kvifor må kommentarfeltet alltid misforstå ka ein meinte? Går det ann å kjempe mot wikipedia når dei meiner dei har den korrekte meininga om deg? Eit av innlegga er om eit musikkstykke av John Cage. Nemleg 4'33'' (1952). Fire minutt og trettitre sekund stille. Fiksar du så mykje utan at noko skjer? Så samanliknar han det med den moderne verda. Er ikkje 4 minutt og trettitresekund cirka det som er ideell tidslengde i de

Den tredje Elizabeth Strout boka måtte jo lesast på engelsk då ho skulle med på reise til utlandet. Minuset med det er at eg fort går glipp av undertonane i gode bøker, plusset er at eg får utfordra engelsken. Fordelen med å lese engelsk på Kindle er at eg kan trykke på ord og få ordforklaringar som hjelper meg vidare. Yvonne's sandals, with high cork wedges, made her even taller. They gave away to Linda the fact that Yvonne had, in her youth, most likely not come from much. Shoes always gave you away. Denne boka er bok nr 2 i Amgash-serien. Den første er "Jeg heter Lucy Barton"  . Bok nummer to er om det same miljøet og fleire av dei same folka. Vi får oppvekst i fattigdom, foreldre som er stygge med eigne barn, vold, avvisning. Vi får dei som greier seg, som på amerikansk vis lukkast i livet. Men greier dei å bli fri frå fattigdomen? Frå kjensla av å vere ingen? Vere skitten? Jan Askelund i Stavanger Aftenblad har overskrifta "Keep smiling ligavel". Eg