Leselukke - bokbloggen min

Kan det bli for mykje Olive i livet? Jack, Olive sin andre ektefelle, lurer litt på det, men konkluderer med at han treng ei Olive i livet. Men Olive er ei du lett både kan stikke deg på, få sår av, men òg bli synleg saman med. No er ho blitt gamal og har sitt å stri med. I romjula 2018 kom eg tilfeldig over både forfattaren Elizabeth Strout og boka Olive Kitteridge. Mattelæraren som slit med dei sosiale kodene. Les gjerne kommentaren til den første boka: Olive Kitteridge - ein heil landsby . Eg blei glad i Olive. Og eg blei frustrert over Olive. Ho gjorde så mykje dumt, når ho eigentleg meinte det godt. Det var så lite filter i henne, og ho var ikkje akkurat ei som prøvde å gjere folk til lags. Ho ville bare vere sann og hadde sitt syn på det meste. Eg hadde ikkje lyst å slutte med Olive då siste side dukka opp. Forfattaren var tydlegvis ikkje ferdig med henne, ho heller. Så i slutten av 2019 kom "Olive, again". Boka startar kort tid etter at den andre slutta. Olive er

Januar var reise, jobbe, reise, jobbe.... Eg bestemte meg for å prøve Storytel sidan det blei lange flyturar, venting og kanskje problem med å sovne om kvelden etter travle dagar. Det blei ei litt overraskande oppleving. Det starta med Tore Renberg som sjølv leste boka si VI SES I MORGEN . Renberg les godt. Eg koser meg. Flyturen går fort og eg sovnar om kvelden med smil om munnen. Men når eg no skal tenke på boka, hugsar eg lite namn, mest bare stemning og sidan eg er kjent i området dette foregår ser eg for meg både skogen, Gosen og blokkene. Eg likte boka, men er usikker på om eg kjem til å lese dei som følgjer etter. Den neste eg skulle lytte til var Ken Follett: STORMENS TID del 1. Det er Nils Ole Oftebro som les. No sakna eg ei bok. Det var kjekt nok å høyre, men det blei så mange detaljar som eg måtte lytte meg gjennom og som eg nok hadde juksa litt med i ei bok. Eg tok meg i å tenkje på andre ting, blei opptatt av noko eg såg rundt meg. Men eg sovna fort av lesinga, både p