Leselukke - bokbloggen min

Denne nydelege boka av Jon Fosse er todelt. Dei første 16 sidene handlar om at eit barn, som skal heite Johannes, og bli fiskar, blir født. Resten av boka handlar om at ein gamal mann, som heiter Johannes og har vore fiskar, døyr. Og dei sidene gjev oss eit anna bilete på døden. Dette biletet møter vi i fleire av bøkene, men eg har ikkje lese det så, kanskje det er feil å seie det slik, men det er så vakkert. Så ekte og for meg truverdig. Havet blir heilagt. Havet det uendelege som bare er. Kanskje er havet eit ekstra sterkt bilete for oss som lever ved havet. Som har stått ved havkanten og sett det uendelege. Drøymt oss ut, sett kor små vi er og kor sterkt havet er. Johannes opplever at det ein spesiell dag. Han møter bestekompisen, Peter igjen. Tenkjer i to sekund at det er rart for Peter er vel død? Men han blir meir opptatt av korleis Peter ser ut på håret. Han treng eit klipp og dei to har klippa kvarandre gjennom eit langt liv. Han syns Peter gjer rare ting, men han er med

Overskrifta er frå G. Ågren. I mørkaste vinteren byrja eg på to bøker samstundes. To bøker eg måtte ta inn over meg sakte. Tygge innhalde og la orda synke inn i meg. Bøkene er ulike, men på kvar sin måte svingte dei innom kvarandre og gjorde at eg likte å saktelese dei saman. Begge bøkene er slike som eg må lese med blyanten i handa. Helge Torvund: Livsfylde Betraktningar frå ei nysgjerrig sjel. Boka fekk eg i gåve og den har ei  filosoFISK helsing på første side. Og eg smilte tilbake til filosoFISKEN og var klar. Dei fleste tekstane er tidlegare publisert i Klassekampen. Eit barn er nysgjerrig, men forsvinn det nysgjerrige sinnet på veg mot vaksen alder? Korleis skal vi halde nysgjerrigheita i live? I første kapittel siterer Torvund frå J. K. Stefánssons roman Sommerlys og så kommer natten. "... Gamle sagn forteller at mennesket ikke må se på Gud, for det blir dets bane, noe lignende gjelder nok det vi søker etter - selve det å søke etter meningen, et endelig resulta