Den siste veka har eg dradd stolen min nærmast muleg nabobordet. Eg ville ikkje gå glipp av eit einaste ord når Oddvar på 80 og Jon på 60 hadde sett seg godt til rette. Jon drikk kaffi og Oddvar drikk mjølk.
Oddvar Torsheim si bok Ulyzes startar med sitatet: "Nei, heller ikkje eg har lese Ulysses". Og etter det får eg smugkikke i skisseblokkene som Torsheim har rabla i gjennom åra. Han har alltid ei i veska for å skrable ned idear, gode sitat, rare tankar og skisser. Innimellom er eg godt. Andre gonger lurer eg på ka han tenkte.
Men så var det nabobordet. Der sit altså kameratane og kunstnarkollegaene Jon Fosse (JF) og Oddvar Torsheim (OT). Den eine med kaffi og den andre mjølk. Vi er i Austerrike.
Dei pratar. Tek seg ein slurk. Har du sett bileta til Mark Rothko? Eg noterer for han er ukjent for meg òg. JF er veldig opptatt av han. Det må eg sjekke ut. Paul Klee var meir kjent. Her heng eg med. JF har lese Ulysses. Kva er kunst? Er det slik som Ibsens sa: "Jeg fikk sorgens gave, så ble jeg skald."
Gud forresten. Er han så liten som bedehuset vil ha det til? Kven eig sanninga om Gud? Og alkoholen. Den har sine oppsider, men den tok vel mykje plass. Kunne ikkje fortsetje slik. Og kjærleiken? Kvinnene. Både eit og to og tre ekteskap. Har nok ikkje vore heilt enkel å leve med. Egoist, kanskje? Hjelper psykoterapeutar? Men du har det godt no?
Kan ein strek vere kunst?
Eg har Himmelen, men og Jordas undergang i meg
Rekneskapsførarar. Dei trengs. Og Firdaposten. Og veit du, eg blei fråteken saks og hårspray då eg skulle på flytur. Det er Osama Bin Laden si skuld. Er vestlending fødd med dårleg samvit? Jaja. Kva skjer når du er inspirert?
Laurbær er vondt underlag
Og slik held dei på. Eg storkoser meg og prøver å sitje heilt stille slik at dei ikkje oppdagar øyra ved nabobordet. Akkurat det eg trengte i desse mørke tider.
Eg tilrår.
----